Zondagochtend

Een stereotype zondagochtend met enkele bijzonderheden.

Ik las het boek Inmaken van Catherine Atkinson & Maggie Mayhew, dat ik uit de bibliotheek had gehaald. Ik kan het niet aanraden.

Tegelijkertijd luisterde ik naar een nieuwe CD: Oboe Passion van Pauline & Nienke Oostenrijk met het Amsterdam Sinfonietta. Wat een prachtige muziek. De CD staat nu opnieuw aan, omdat mijn vrouw inmiddels is opgestaan.

Ondertussen keek ik geregeld in de tuin. Het blijft een leuk schouwspel om de vogels aan het vogelvoer te zien. Ik zag een klein vogeltje met een grijzige bovenkant en een lichter borst, niet een heggenmus of zwartkop of roodborst of noem maar op. Bovendien een fraai "luchtgevecht": eerst dacht ik dat drie kauwen met elkaar in de clinch lagen. Ze verdwenen in zuidwestelijke richting uit mijn gezicht. Even later kwam uit zuidelijke richting een sperwer gevlogen, achtervolgt door tientallen kauwen en enkele meeuwen; ze vlogen eigenlijk niet eens zo snel. Wel was het daarna een tijd rustig in de tuin. Alle vogeltjes waren vertrokken; pas na een klein half uur kwamen ze geleidelijk terug. Alleen de spreeuwen als groep zijn nog niet terug: er zitten nu 2 spreeuwen aan het voer; anders zitten er tientallen in de bomen op het pad achter mijn tuin.

Ik typ dit nu op een nieuwe PC: vrijdag gekocht en bij de installatie meteen gecrasht. Zaterdag ben ik de hele dag bezig geweest de boel te herinstalleren en het lijkt erop dat het is gelukt. Ik heb nu wel weer wat meer begrip voor de ICT medewerkers op mijn werk.

Bloedsinaasappelsapsiroop 2

Een deksel van het zojuist gemaakte ingemaakte sap zat al los. Ik heb daarom al het sap door een zeef gegoten. De smaak was wel goed. Ik hield 650 ml sap over. Daar deed ik 650 gr suiker bij en kookte het geheel tot siroop.

De sapflessen heb ik goed gewassen en in de oven gedroogd en gesteriliseerd. De ringen met azijnwater uitgekookt.

Ik heb drie sapflessen heet gevuld. Dit is het resultaat:

 Het restje siroop smaakte verrukkelijk.

Dat ging dus mis

Mijn dochter vond de bloedsinaasappelsapsiroop, die ik gemaakt had, toch te zoet. Ik gebruikte 200 gr suiker op 400 ml sap. De sinaasappelsirooprecepten die ik zag gebruiken zeer verschillende hoeveelheden. De Larousse Gastronomique bijvoorbeeld geeft 800 g suiker per 500 ml sap.

Omdat er toch geen conserverend effect is bij een suikergehalte beneden 60% (dat wil zeggen als vuistregel gelijke hoeveelheden suiker en vruchten(sap)), bedacht ik ook eens gewoon sap in te gaan maken.

Ook de Marokkaanse winkel had bloedsinaasappelen. Ik kocht 12 stuks, bij elkaar ruim 1800 gr. Ik perste ze uit. Ik hield bijna 800 ml sap over.

Ik vulde drie ¼ l Weck-sapflesjes, die ik in de oven had gedroogd en gesteriliseerd. Ik liet ruim 1 ½ cm ruimte over: bij het pasteuriseren zet het sap uit en perst zich anders uit de fles.

Desalniettemin was het resultaat dramatisch. Er had zich een grote schuimkraag boven het sap gevormd, waarbij veel sap / schuim uit de flesjes was geperst. Het ziet er niet smakelijk uit, maar misschien valt het toch nog mee. Voor de volgende keer wellicht eerst het sap aan de kook brengen en afschuimen en heet in de sapflesjes doen.

Bloedsinaasappelsapsiroop

Bij de Turk kocht ik 6 bloedsinaasappelen. Ik deed daar nog een citroen bij. Uitgeperst bleef daar ca 400 gr sap van over. Ik deed daar 200 g suiker bij en kookte het geheel 4 minuten.

Ik had 3 sapflessen van 250 ml gesteriliseerd in de oven (10 minuten bij 140°) (in mijn hoopvolle verwachtingen). De ringen 10 min uitgekookt met water en een flinke scheut azijn.

Ik vulde 1 ½ sapfles, die ik in kokend water 10 minuten heb gepasteuriseerd.

De halve fles sap heb ik al over de Turkse Yoghurt gedaan met walnoten. Die andere sapfles moet nu een tijd staan, om te kijken of het pasteuriseren zo goed gaat.

De hoeveelheid rood in het sap viel overigens tegen. Kennelijk nog niet koud geweest in Sicilië. Het is een oranje sapje geworden.

Kant en klaar lekkerder

Het is me nog steeds niet gelukt zelf op een lekkere manier rode kool klaar te maken. De receptuur is duidelijk genoeg. Maar uit een pak of pot vind ik nog steeds lekkerder dan zelfgemaakt.

Frituurpan

Ergens had ik gelezen over de onnauwkeurigheid van de temperatuurregeling van elektrische frituurpannen. Vanmiddag aten mijn dochter en ik een kroketje, nadat ik de frituurpan had schoongemaakt en met nieuwe olie had gevuld. Daarna mat ik de temperatuur. De frituurpan stond afgesteld op 180°. De frituurthermometer mat 165°. Daarna zette ik de frituurpan op maximaal. Dat is bij deze een stukje voorbij de 190°. De frituurthermometer mat 185°. Daarom nam ik de kerntemperatuurmeter. Die mat ook 185°. De frituurthermometer meet dus correct. Al jaren eet ik dus frituur die op te lage temperatuur is gebakken, overigens zonder dat ik dat merkte. En nu?

Shostakovich

Vanavond aten we vooraf een bruinebonensoep met champignons: ui smoren in olijfolie, wortel, bleekselderij en konoflook erbij en aanzweten. Daarna ¾ l water en 1 ½ paddenstoelenbouillonblokje erbij. Na ruim een kwartier een potje bruine bonen erbij en nog even laten koken. Dan in de blender pureren. Opnieuw in de pan aan de kook brengen en 250 gr in stukken gesneden kastanjechampignons erbij. Afmaken met peterselie.

Daarna aten we lasagna, met bolognesesaus.

Nu luister ik naar Shostakovich’s 8^e symfonie. Die kan ik niet zomaar hier neer zetten op Youtube zijn wel fragmenten te horen: http://www.youtube.com/watch?v=0JhdFlFWiSQ

Dinsdagavond

Vandaag aten we Koreaanse groentenschotel. Het recept is ook al weer zo'n 20 jaar oud, denk ik, maar nog steeds geliefd op momenten van weinig inspiratie, hoewel het wel wat extra’s mag hebben, zoals knoflook, gember, rode peper en wat citroensap bijvoorbeeld. Wij eten er nooit vlees bij.

Koreaanse groenteschotel

2 tl sesamzaad

3 el arachideolie

1 el ketjap asin

2 tl suiker

zout

1 pak bamigroenten

250 gr champignons

rooster de sesamzaadjes in een droge koekepan goudbruin. Klop voor het sausje 1 eetlepel olie met de ketjap, de suiker en de sesamzaadjes en doe er wat zout bij. Fruit de ui, prei, kool uit het pakket en de schoongemaakte champignons al omscheppend enkele minuten in de rest van de olie in ca. 5 minuten beetgaar. Voeg de taugé toe en bak dit even mee. Meng het sausje door de groenten en serveer direct.

Serveer er rijst bij en bijvoorbeeld een gebakken tartaartje.

Bron: Volkskrant

Als toetje aten we gemarineerd kersencakeje. In plaats van kersen nam ik bosbessen op siroop, die ik ook niet marineerde. Het was wel lekker.

Duurzaamheid

In een vlaag van, ja van wat eigenlijk, had ik een rettich gekocht. Ik verkeerde in de veronderstelling dat rettich hetzelfde is als mierikswortel, maar dat is dus niet zo.

Wat te doen met rettich? Op internet vond ik honderden recepten, waar ik niet heel veel mee kon.

Ik had nog in de koelkast, van mijn zoon gekregen want overblijfsel van de kerst, een pakje MonChou (zacht&luchtig), dat verder door niemand wordt gegeten, omdat daar gelatine inzit en dus waarschijnlijk niet diervriendelijk verantwoord is. Een pakje gerookte zalm, op de uiterste houdbaarheid. 4 worteltjes van begin van de week.

Duurzaamheid heeft zijn prijs. Ik at een boterham besmeerd met MonChou, met geraspte rettich en zalm en een boterham met MonChou, geraspte wortel en geraspte rettich.

Parende duiven

Vorige week zag ik in de bomen op het pad achter mijn tuin twee houtduiven. Zij (iets kleiner) raakte zijn snavel aan. Hij snavelde wel terug, maar daar bleef het bij. Vandaag ging het verder. Hij (iets groter dus) sprong op haar rug, bleef even zitten en viel er ruggelings af. Zij bleef tegen hem aankruipen en met haar snavel de zijne aanrakend, maar daar bleef het bij. Een uur later vloog zij naar een andere tak. Hij vloog haar achterna en begon te buigen en zijn staart te spreiden. Hij begint het te begrijpen.

Terwijl ik dit bekeek en er over dacht realiseerde ik mij opeens dat dit het enige paar is. Normaal, de afgelopen jaren, zitten er zo’n 8 tot 10 paar, denk ik mij te herinneren, in de bomen. Ik had dat ook eigenlijk moeten merken aan het strooivoer. Ik heb dat dit jaar eenmaal neergezet en vorige week vrijwel geheel weer moeten weggooien: er was nauwelijks van gegeten.

Goed uitkijkend, zag ik tenslotte ook maar één tortelduif. De afgelopen jaren zag ik steeds wel minstens 2 paar.

Waar zijn de duiven gebleven? Afgelopen jaren zag ik af en toe een sperwer en soms een aanval op de vogeltjes, maar dit jaar nog niet. Ook laten de kleine vogeltjes geen angstig gedrag zien. Er lopen veel katten in de tuinen, maar dat valt ook de laatste tijd mee. Ik heb ook geen sporen van een aanval van katten gezien.

Kauwen komen er nu al enige tijd niet, maar ik zie wel grote vluchten zwermen. Met regelmaat komt een ekster eten. Ook de bonte specht is er enkele keren per dag. Een klein groepje spreeuwen en enkele merels, nu wat agressiever naar elkaar.  Alleen de weinige duiven is dus opvallend.

Zuurkool tweede dag

Gisteren aten we zuurkool met rookworst. Ik had veel te veel gekookt. Omdat ook ik me heb voorgenomen dit jaar zuiniger / duurzamer met eten om te gaan moest ik iets voor de tweede dag bedenken.

Ik herinner mij niet in mijn studententijd ooit zuurkool met rookworst te hebben gegeten, maar wel of met ananas en kaas of in laagjes met rulgebakken gehakt.

Door die eerste combinatie durf ik pas weer sinds kort vegetarisch te eten. Het werd dus het tweede recept: een soort goulash van gehakt met groene paprika stukjes, in laagjes in de oven opgebakken. Zo zag het eruit.

Het was best goed te eten, vond ik, hoewel mijn dochter hoopt dat dit een unieke schotel wordt.

Winterakonieten

De eerste winterakonieten. De kopjes zijn nog gesloten, dus eigenlijk het telt niet. De sneeuwklokjes beginnen nu ook wit te tonen.

Parfait

Gisteren zag ik op de blog van Joli Gâteau een recept voor parfait van amaretto en amandelen. Zij verwees daarbij naar de blog van Caroline Brouwer waar het recept voor parfait van Tia Maria met amandelen staat. Omdat ik wel Amaretto en geen Tia Maria in huis heb bepaalde dat de keuze.

Van de overblijvende eiwitten besloot ik kokosparfait met rozenwater te maken, naar een recept uit de Libelle. Omdat ik 4 eiwitten over had en de standaard verpakking voor slagroom en kokosroom 250 ml is heb ik het recept daarop aangepast. Ik vulde er 2 1 liter diepvries dozen mee.

Bij het kloppen van de slagroom voor het eerste recept bleken er spatten slagroom bij de eiwitten te zijn gekomen. Nu kon ik zelf beoordelen of het inderdaad niet uitmaakt of er een spoortje vet bij de eiwitten zit voor het stijfkloppen. Voor slagroom maakt het, althans met gebruik van de mixer, niet uit: het eiwit werd fraai luchtig en stijf.

Arancini

Gisteren aten we risotto met champignonfrittata. Omdat er nog een rest risotto over was besloot ik arancini te maken vandaag. Het recept komt van Vegatopia. Het lukte mij niet kleine balletjes te maken. Balletjes ter grootte van een mandarijn lukte me wel: die kon ik beter vast aandrukken.

Een tijdje geleden was om de hoek voor een korte tijd een Italiaans / Siciliaans restaurant met de naam Arancini. Daar kon je ze ook krijgen. Evenals de mijne niet geweldig van smaak.

Dinsdag

Ik fietste naar de slager om reuzel te kopen. Ik weet nog niet precies waarvoor ik de reuzel ga gebruiken. Misschien maak ik er piedeeg mee. Ik was er al sinds de kerst niet geweest, dus hebben we bijgepraat. De kalfsentrecote was super mals, sappig en mooi roze van kleur. Klapstuk heeft de slager nooit en runderborst alleen als hij pastrami maakt, maar dan zou hij een stuk voor mij apart houden. Het is echt weer om pekelvlees te maken.
Ik ging weg met een rookworst en een dik plak ontbijtspek. De reuzel, daar dacht ik even niet aan.
Vanavond boerenkool met worst. Toe karnemelkse pap (uit een pak, dat dan weer wel).