donderdag 30 augustus 2012

Abrikozenlikeur

In Italië kocht ik een fles inmaakalcohol. Een maand geleden bedacht ik daarmee abrikozenlikeur te maken: je laat abrikozen weken in de alcohol, filtert het product en mengt de vloeistof met een suikersiroop.

Nu lijkt het toch niet zo simpel. De abrikozen zijn gaan drijven, de bovenste verkleuren bruin. Her en der stijgen luchtbelletjes op en aan sommige abrikozen kleeft een grote luchtbel, die daar op een of andere manier wordt vastgehouden. Dat lijkt dus niet goed te gaan.

Pruimentijd

In mijn frustatie over eten uit eigen tuin, bleek ik een pruim gemist te hebben; deze is nu prachtig op kleur:


dinsdag 14 augustus 2012

Eigen roem

7 juli 2012 heb aardbei-jam gemaakt. Ik maakte  de dag ervoor 1 kg aardbeien schoon en sneed ze in stukjes. Ik mengde het met 500 g suiker, 25 g  (1 zakje) Marmello 2 en het gezeefde sap van 1 citroen en liet dat de hele nacht macereren. De dag zelf kookte ik het 1 minuut en vulde er 5 potjes van 320 ml mee.

Het was me niet gelukt af te schuimen: de aardbeien dreven bovenop en bovendien was de pan eigenlijk te klein om de massa goed door te laten koken. De aardbeien kwamen dus bovenop drijven en er zit veel lucht in de jam. Pas na ca. 3 kwartier bleven de aardbeien min of meer verdeeld in de jam zitten.

Het eerste potje is nu op. De smaak is fantastisch.




vrijdag 10 augustus 2012

Eitjes 2

De eitjes op het raam zijn al uitgekomen. De rupsjes hebben het schoon achtergelaten. Dit zijn de laatste:

zondag 5 augustus 2012

Eten uit eigen tuin.

Voor als een crisis uitbreekt, bedacht ik dat voedsel uit eigen tuin een oplossing zou zijn. Om te conserveren natuurlijk de Weck: voor je het weet is er een stroomstoring zoals in India (en zie hier en hier).

Het begon met de aalbes die al in de tuin stond. Ik maak daar bessengelei van. Ik heb al enkele jaren een flesje bessensap in de koelkast, dus dat maak ik niet meer. Aalbessen vers eten is niet zo mijn smaak. De merels eten de rest op.

Van mijn schoonzus kreeg ik een appelstek. Tegelijkertijd zaaide mijn dochter een appelpitje. Het gestekte boompje heeft 2 jaar geleden gebloeid, maar geen appels. Het zaadje is een klein boompje geworden, maar bloeit nog niet.

Ik verzamelde in de loop van de jaren wat “patiofruit”; de idee is dat deze fruitboompjes op zeer zwak groeiende onderstammen staan: daardoor groeien ze niet zo hoog uit en geven vroeg fruit. Ze leven ook een stuk korter, maar dat is niet meer zo relevant.

De kers bloeit al enkele jaren prachtig. Er komen ook heel veel kersen. Maar voor ze goed en wel rijp zijn hebben de duiven en de laatste jaren vooral de Vlaamse gaaien ze opgegeten. De spreeuwen hebben er zelfs niet van kunnen profiteren.

De mirabel geeft af en toe een bloem en een keer zag ik een vrucht, maar voordat deze rijp was had een of andere vogel hem al opgegeten. Ondanks het etiket patiofruit groeit de mirabel steeds hoger.

Een abrikoos was natuurlijk te ambitieus. Een jaar na het planten bloeide de struik prachtig. Daarna verwelkte de boom. Ik snoeide de stam tot twintig centimeter boven de ent. Daarna begon de abrikoos weer uit te groeien. Afgelopen winter is de top, die boven de schutting uitstak, doodgevroren. Zij groeit fantastisch verder, maar bloesem heb ik niet meer gezien.

Een pruim blijft op formaat. Ik zag dit jaar wel enkele vruchten, maar weer die vogels.

De peer bloeit niet, de bladeren zitten onder de roest.

Na een moeilijke start doen de frambozen het wel goed. Deze zomer kon ik regelmatig een vruchtje plukken. Soms/vaak was de vrucht aangetast door wantsen of zaten er vliegenlarven in. Een oogst om te delen, laat staan te conserveren zat er niet in.

De kruisbessen heb ik wat laten overwoekeren. Maar je kunt kruisbessenjam kopen.

Ik heb enkele kweepeer zaailingen. Ook hieraan nog geen bloesem. Wel veel roest.

De aardbeien heb ik gedeeld met de vogels. Ik dacht eerst aan de merels, maar die heb ik niet zien eten; wel de Vlaamse gaaien.

Dit jaar probeerde ik kerstomaatjes. Er zitten nu zes kerstomaatjes aan de planten.

Mijn eerste cheesecake

De MonChoutaart kende ik wel en in een grijs verleden maakte ik ook kwarktaart, maar aan een cheesecake had ik mij nog nooit gewaagd.

Gisteren de eerste poging. Er zijn verwarrend veel recepten, daaruit destilleerde ik het volgende:

Voor de bodem: 60 g “Digestive” koekjes, 60 g suiker, 30 g boter. De koekjes verkruimelen met suiker, daardoorheen de gesmolten boter mengen. Dit mengsel verdeelde ik over twee springvormen van 16 cm Ø. Een daarvan bakte ik vijftien minuten in de oven op 180°C.

Voor de vulling: 500 g mascarpone (iets minder, want ik had wat mascarpone nodig gehad voor een ander gerecht.), sap en rasp van een limoen, 60 g suiker en 2 middelgrote eieren.

De springvormen bedekte ik met aluminiumfolie, zette ze in een braadslede, vulde ze met de vulling. Ik had vier liter kokend water nodig om de braadslede voldoende te vullen.

Ik bakte de cheesecakejes 60 minuten op 165°C en liet ze daarna afkoelen.

Het resultaat: de vulling prima. De bodem een slappe zooi, zoals misschien wel te verwachten was. Het maakte voor de textuur geen verschil of de bodem was voorgebakken. Vooralsnog is de MonChoutaart of de kwarktaart favoriet.


Eitjes

Eerst dacht ik dat het een stukje blad was dat op het raam was blijven plakken, maar het bleken eitjes te zijn.

woensdag 1 augustus 2012

Kokos-ijs

Soms is er een verrukkelijk eenvoudig recept:

250 ml slagroom
250 ml kokosroom
75 g basterdsuiker
sap van 1 limoen (gezeefd)
2 eetlepels oranjebloesemwater
25 g geraspte kokos.

De slagroom, kokosroom, basterdsuiker, limoensap en oranjebloesemwater door elkaar roeren en in de koelkast koud laten worden. De kokos erdoor roeren en in een ijsmachine tot ijs laten draaien.

Ik deed er aardbeien bij en goot er een siroop van palmsuiker over.

Het geheel smaakte superbe.