Ananas op siroop

Bij de supermarkt was de ananas in de aanbieding. Ik kocht er twee om in te maken, volgens de regels van de National Center for Home Food Preservation.
Ik maakte een lichte siroop van 1 l water en 1/4 l suiker. De ananas sneed ik in parten. Ik vulde er precies 6 HAKpotjes van 370 ml mee.
De deksels ploppen nog steeds niet bij het afkoelen, maar trekken wel hol.
Dit is het voorlopige resultaat:

Rotterdam

Vandaag gingen mijn vrouw en ik naar Rotterdam voor een bezoek aan Boijmans van Beuningen voor de tentoonstelling "de weg naar van Eijck". Het was er zo druk, dat ik nauwelijks iets heb kunnen zien. Gelukkig hadden we een audiotour, zodat ik toch iets zag van wat er tentoongesteld was.
Na de tentoonstelling hadden we een late lunch in het "Nieuw Rotterdams Café". We aten Rotterdams kroketten. Prima kroketten met lekker brood. Wat specifiek Rotterdams aan de kroketten was, kon ik niet proeven. Volgens de serveersters was het de salpicon, maar dat overtuigde mij weer niet echt.
Vandaar wandelde we naar het Noordplein, naar het Kookpunt. Daar waren zoveel spullen, dat ik mij niet kon oriënteren, zodat ik zonder iets te kopen de winkel verliet, terwijl ik toch op zoek was naar een keramisch fruitmes.
Thuisgekomen had ik geen energie meer om te koken. Ik warmde een pot groentensoep (zelf ingemaakt) op en gratineerde wat boterhammen met kaas in de oven.

De volgende ochtend

Gisteravond kwamen vrienden bij ons eten om afspraken te maken over het kamperen met hemelvaart en om de woonkamer te bewonderen, die we opnieuw hebben ingericht. Hoewel ik tussendoor steeds afwassen heb laten draaien, stonden er nog veel spullen, die afgewassen moesten worden.

Vooraf aten we een mousse van doperwten, munt en crème fraîche met paling. Dat leverde een interessante discussie op en ik durf het eigenlijk ook niet te bekennen. Paling is echter vanwege de textuur in deze combinatie wel beter dan makreel, zoals in het oorspronkelijke recept.

Daarna een heldere bouillon met kipfilet en portobello eveneens naar een recept uit de Allerhande. Ik gebruikte een zelfgemaakte groentenbouillon (uit het project inmaken). Dat roerbakken van portobelloreepjes gaat niet lukken, tenzij je uiteraard kleine stukjes portobello wil hebben. Ik verwijderde de steeltjes en lamellen van de portobello en pocheerde de reepjes in de bouillon. Van de steeltjes en de lamellen trok ik een paddestoelenbouillon (eveneens in het kader van het project inmaken).

Als hoofdgerecht maakte ik gevulde kalfsborst. Ik kocht een fraai stuk kalfsborst van 1500 g, die de slager voor mij "enveloppe" opensneed. De vulling maakte ik van 500 g kalfsgehakt (door de slager eenmaal grof gemalen) met fijngehakte champignonhoeden, drooggebakken met een sjalotje, en 50 g grofgemalen pistachenoten. Omdat het kalfsgehakt grover was, koste het wat meer kneedwerk om er een stevige farce van te maken. De gevulde kalfsborst gaarde ik in de oven op 80° C tot een kerntemperatuur van 55°. Daarna liet ik het vlees nog 15 minuten bij 200° bruinen. Erbij aten we een Turkse rode bietensalade met yoghurt en dille (pancar salatasi naar een recept van Claudia Roden in: Duizend-en-een smaken), gesauteerde witlof en een stamppot. Omdat de waterkers bij de Marokkaanse winkel er niet goed uitzag, gebruikte ik rucola, wat trouwens lekkerder is in een stamppot.

Toe aten we palacsinta met, om het nog copieuzer te maken, maar dan toch wel als een frisse toets bij dit machtige nagerecht, bosbessenijs (een HAKpotje bosbessen op lichte siroop laten uitlekken; de siroop met 25 g suiker en het sap van 1/2 citroen tot enkele eetlepels laten inkoken; na afkoelen mengen met 100 ml crème fraîche en 100 ml Turkse yoghurt (10% vet); de bosbessen erdoor mengen en in ongeveer 1/2 uur tot ijs laten draaien).

Spaghetti met tomaten-champignons-gehaktsaus

Vanavond kookte ik spaghetti met tomaten-champignons-gehaktsaus. Het was eigenlijk best wel lekker en snel klaar. Mijn vrouw vond dat ik het wel vaker mocht maken: sinds onze vakantie in Italië (in juni 2012) hadden we geen spaghetti meer gegeten.

Biefstuk met aardappel

Ik las op Foodlog een stukje over de weldaad van aardappels, althans bij ratten ten aanzien van de samenstelling van de bacterie-flora in de dikke darm.

Het artikel zelf kon ik niet lezen, wel de abstract.

Wat zegt dit artikel eigenlijk? Dat wanneer er onverteerde eiwitten in de dikke darm komen, deze gefermenteerd worden door bacteriën (en gisten, schimmels en wat er nog meer in de dikke darm leeft). Hierbij komen potentieel schadelijke stoffen vrij. Wanneer er onverteerde koolhydraten in de darm komen, worden deze eveneens gefermenteerd door micro-organismen.

Bij een eiwitrijkdieet gaan micro-organismen overheersen die eiwitten kunnen fermenteren, bij een koolhydraatrijkdieet gaan micro-organismen overheersen die koolhydraten kunnen fermenteren, voor zover deze stoffen althans niet in de dunne darm zijn afgebroken en geresorbeerd. Overigens kunnen bij fermentatie van koolhydraten ook potentieel giftige producten ontstaan (alcoholen bijvoorbeeld en methaan).

Nu leven er in en op het menselijk lichaam meer bacteriën dan dat het lichaam cellen bevat, en het is, denk ik, niet te zeggen hoe onze darmflora zou moeten zijn. Bij onze geboorte worden we gekoloniseerd door micro-organismen van onze moeder uit haar darm en vagina. Daarna krijgen we van allerlei micro-organismen aangeboden van andere wezens. En tenslotte wordt deze flora nog beïnvloed door wat we eten en eventueel aan antimicrobiële middelen binnen krijgen.

Dit is al lang bekend en wordt ook therapeutisch gebruikt. Bij levercirrose bijvoorbeeld krijgt de patiënt lactulose, een niet verteerbare en resorbeerbare suiker. Hierdoor verschuift de dikke darmflora naar een gistingsflora in plaats van een rottingsflora, waardoor er minder eiwitafbraakproducten in de dikke darm ontstaan. En kennelijk ook bij aardappelen. Hier zal het wel de inuline zijn, die een gunstig effect op de flora heeft bij overmaat aan eiwitaanbod in de dikke darm.

Voor mensen die nu hun darmfora willen veranderen met drankjes: als deze bacterien de maag al passeren, zullen ze alleen overleven bij voldoende voedselaanbod: niet verteerbare koolhydraten dus.

Het lijkt allemaal logisch en helder, maar als ik dat stukje in Foodlog lees en vooral ook de reacties daarop, dan merk ik hoe moeilijk het toch weer uit te leggen is.

 

Weekoverzicht van de tuin

Lente

Het telt eigenlijk nog niet: de bloem is nog gesloten.